Wincenty Radzimiński

Wincenty Gaspar Melchior Baltazar Radzimiński h. Lubicz urodził się 17.I.1782 roku w parafii stupskiej, był synem Teodora i Ewy z Ołdakowskich.

W 1816 roku zawarł związek małżeński z Pauliną z Wielowieyskich (Kraków, Kościół WNMP, akt 63), jak zapisano w akcie był kawalerem krzyżów woyskowych, maiorem w Woysku Polskim Pułku czwartego Ułanów

W 1824 roku, jako wdowiec, zawarł związek małzeński z Pauliną z Zaborowskich h. Grzymała (Słomczyn, akt 8), jak podaje akt był pułkownikiem Woysk Polskich, dziedzicem dóbr Strzałkowa z przyległościami, w Strzałkowie zamieszkałym a metryka którą przedłożył pochodziła z Xiąg Kościoła Parafialnego Stupskiego w Obwodzie Mławskim

 

 

 

 

 

 

W aktach parafii Stupsk w 1822 roku wymieniany jako podpułkownik Wojsk Polskich, dziedzic Strzałkowa. Od 1824 roku dziedzic części Krzelowa ( kieleckie) , całości od 1837. W 1854 Krzelów odziedziczyli Grabowscy(wnuki Marii z Radzimińskich Kamieńskiej, siostry Wincentego) w 1860 majątek skupiła Paulina z Zaborowskich Radzimińska. Dziedzic Rytomoczydła w obwodzie czerskim gdzie zmarł 18 listopada 1854 roku (akt zgonu 101, Boglewice)

 

 

 

 

 

 

 

Wspomnienie śp. Wincentego Radzimińskiego w Kurjerze Warszawskim Nr 312 z 14 (26) listopada 1854 roku:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nazwisko Radzimińskich wymieniają akta wizytacji parafii stupskiej – w 1781 roku wymieniana jest kaplica w Strzałkowie JW Łowczego Radzimińskiego  a w 1817 jako dziedzic Strzałkowa wymieniany jest JW Radzimiński

Jak podaje mazovia.strefa.pl Dąbek należał do Teodora Radzimińskiego do 1 maja 1796 roku a potem do 1835 roku do Klemensa Radzimińskiego. Strzałkowo do 4 stycznia 1816 roku należało do Klemensa Radzimińskiego, do 18 maja 1827 roku do Wincentego Radzimińskiego a później do Angeli Fijałkowskiej oraz Anny i Antoniny, sióstr Radzimińskich.

11 marca 1843 roku zmarła w Strzałkowie (akt 5) W. Anna Radzimińska, panna lat 65, dziedziczka trzeciej części wsi Strzałkowo.

26 kwietnia 1850 roku zmarła w Strzałkowie (akt 5) W. Antonina Radzimińska, panna lat 60, dziedziczka połowy wsi Strzałkowo, córka Teodora i Ewy z Ołdakowskich, małżonków Radzimińskich.

27 kwietnia 1850 roku zmarł w Strzałkowie Jan Grabowski, wdowiec, lat 67, major byłych Wojsk Polskich, dziedzic połowy wsi Strzałkowo, tu zamieszkały, syn Szymona i Gertrudy z Morawskich.

Zgłaszającym zgony z 26 i 27 kwietnia 1850 roku był w. Alfons Morawski, lat 36, possesor dzierżawny wsi Strzałkowa.

 

Opracowano na podstawie: www.sejm-wielki.pl, www.sedziszow.info, akt parafii Stupsk

# # #

Za podpowiedzią p. Romana Żmijewskiego (komentarz i notka poniżej z opracowania Stanisława Łozy – dziękujemy!) informujemy, że Wincentemu Radzyminskiemu nadane zostało najwyższe odznaczenie nadawane przez państwo francuskie – Legia Honorowa.

Według informacji zawartej w opracowaniu:

Stanisław Łoza „Legia Honorowa w Polsce 1803- 1923”, Zamość 1923, s. 96

[przedruk: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1986r.]

• Wincenty Radzimiński ur. się 19 maja 1784r. (!) ale już data śmierci się zgadza 18 listopada 1854r.
• był w stopniu kapitana szwolerżerów gwardyjskich
• 4 września 1808r. został odznaczony jako K- kawaler – chevaler (klasa orderu)
• numer nadania odznaczenia – 22256
• członek Legii Honorowej otrzymywał pensję zależnie od posiadanej klasy orderu – kawalerowie 250 fr.

Przebieg kariery wojskowej streszczamy za M.Karpowicz – „Elita jazdy polskiej” i  R.Bielecki – „Szwoleżerowie gwardii” ( http://napoleon.org.pl/forum)

RADZIMIŃSKI Wincenty, ur. 11.5.1784, wszedł do służby 1.12.1806 jako por. 6 puł. Księstwa Warszawskiego, 4.2.07 kpt. i adiutant marszałka Augereau, 5.6.07 kpt. 1 p. szwol. gw., 16.12.09 wziął dymisję, 16.10.10 szef szwadronu 16 puł., odbył kampanie 1807,1809, 1812, dostał się 1812 do niewoli ros., w której przebywał do 4.14.
W armii Królestwa Polskiego 13.2.15 szef szwadronu 4 puł. Zm. 18.11.54.
Odznaczenia: Krzyż Kawalerski LH 22256 (4.9.08).