Ks. Antoni Broszkiewicz – rok urodzenia 1868, rok święceń kapłańskich 1891, pierwszą parafią do której został skierowany był Nasielsk, w maju 1897 skierowany z Wąsewa do Czyżewa, w 1905 w Strzegowie, w aktach parafii Stupsk w latach 1909 – 1912. W 1925 proboszcz Duczymina.

Informacja z nr 3/1892 Gazety Warszawskiej:

GW_1892_nr3_Jozafat_Brzeski_i_Antoni_Broszkiewicz_a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Przegląd Katolicki 1897:

Broszkiewicz_Przegl_Kat_1897_maj_inf1a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W rodzinie Broszkiewiczów trzech braci było kapłanami – najwięcej wiadomo o Aleksandrze.

Aleksander Broszkiewicz urodził się 27 lutego 1876 roku w Mławie, jako syn Jana Nepomucena i Julii z Koppów. Ojciec jego był zawodowym oficerem w armii rosyjskiej, który po przejściu na emeryturę przeprowadził się z rodziną do Płocka. Tu chodził Aleksander do szkoły powszechnej i średniej.Po skończeniu gimnazjum w 1896 roku wstąpił do miejscowego Seminarium Duchownego, które ukończył, przyjmując 24 maja 1902 roku święcenia kapłańskie z rąk biskupa płockiego Jerzego Józefa Szembeka. Mszę św. prymicyjną odprawił w kościele poreformackim św. Jana Chrzciciela.

Ksiądz Aleksander miał jeszcze dwóch braci, którzy również byli kapłanami, jeden z nich – Antoni był proboszczem w Duczyminie. Swoją pracę kapłańską ks. Broszkiewicz rozpoczął od wikariatu w Raciążu, następnie był w Skępem, Zegrzu, Rypinie, Goworowie i Ciechanowie. Częste zmiany świadczyły o tym, że nie potrafił usiedzieć za długo na jednym miejscu. 21 stycznia 1909 roku został zwolniony z wikariatu w Ciechanowie i wyjechał do Stanów Zjednoczonych jako namiętny turysta, co odziedziczył po swoim ojcu. Pozostał tam pełniąc posługi duszpasterskie.

Na kilka lat przed wojną 1939 roku powrócił do Polski, kupił w Toruniu dom, gdzie osiadł jako rezydent. Po wybuchu wojny opuścił Toruń i zgłosił się do diecezji płockiej, prosząc o przydział jakiejś parafii. Dnia 11 czerwca 1940 roku otrzymał nominację na administratora parafii Miszewko Strzałkowskie, skąd w kwietniu 1940 roku wywieziono proboszcza, ks. Huberta Kamińskiego do obozu w Dachau.

Ks. Aleksander Broszkiewicz był człowiekiem wielkiej wiary i prostoty, zdolny, prawego charakteru, dla kolegów i parafian uczynny i przyjazny. Został aresztowany 6 marca 1941 roku podczas ogólnego aresztowania księży w powiecie płockim. Z Płocka przewieziono go do obozu w Działdowie. Poddany tu różnym szykanom, w niedługim czasie zmarł, prawdopodobnie w sierpniu 1941 roku. Dokładnej daty nie udało się jednak ustalić. Miał wówczas 65 lat

(informacja o Aleksandrze Broszkiewiczu pochodzi ze strony parafii Zegrze – http://www.antoni.agmk.net/ Imiona braci Broszkiewiczów bywają mylone – parafia w Miszewku Strzałkowskim www.miszewko.pl podaje, że: Od 1941 r., po aresztowaniu ks. Antoniego Broszkiewicza, kościół był zamknięty.)