Przasnysz i Rostkowo 1744

Jezuici i wzrost znaczenia Rostkowa. Pierwsze sprowadzenie relikwii.
Rostkowo (…) zainteresowało jezuitów w momencie, gdy toczył się właśnie proces kanonizacyjny bł. Stanisława Kostki. Dnia 13 grudnia 1726 roku papież Benedykt XIII wydał bullę kanonizacyjną Cum Christi voce. We wszystkich szkołach jezuickich odbyły się uroczystości związane z kanonizacją. W tym samym roku jezuici przejęli od rodziny Zielińskich Rostkowo. Niebawem wystosowali prośbę do biskupa płockiego, Jędrzeja Kostki Załuskiego, o wydanie pozwolenia na budowę w Rostkowie kaplicy i domu misyjnego pod wezwaniem Św. Stanisława Kostki. Początkowo biskup wyraził zgodę, później jednak (pod wpływem księży kapitulnych i oo. Bernardynów z Przasnysza) zdanie zmienił. Biskup nie tylko nie zezwolił jezuitom na budowę kaplicy, ale także podał w wątpliwość prawo do posiadania przez jezuitów Rostkowa, pozywając ich w 1732 roku do sądu. Rok później oskarżenie zostało wycofane. Budowa świątyni w Rostkowie opóźniała się. Dopiero w 1741 roku następca Załuskiego, biskup Antoni Dembowski, wydał pozwolenie na budowę kaplicy. Dnia 22 września 1742 roku w Rostkowie odbyła się – pod przewodnictwem proboszcza chełmińskiego, Pawła Szczuki – ceremonia poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę nowej świątyni. Uroczystość konsekracji kościoła w dniu 18 lipca 1744 roku została połączona ze sprowadzeniem relikwii Św. Stanisława Koski i Św. Teodora
(Źródło: Monika Mossakowska, Mazowiecki kult świętego Stanisława Kostki; Ilustracja: Gość domowy s. Stanisław Kostka w progach Błażeja i Marii Krasińskich przywitany 1744 )

Kogo wysłuchać mogli uczestnicy uroczystości 1744 roku w Przasnyszu i Rostkowie?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.