Mazowsze, teryt. w dorzeczu środkowej Wisły. Nazwa o spornej etymologii poświadczona od 1046 roku. Pierwotnie M. obejmowało zapewne kilka niewielkich organizacji teryt. typu drobnych plemion, zajmujących dorzecze Bzury, ziemie nad dolną Pilicą (między Rawą, Czerskiem a Grójcem), nad Wisłą i Wkrą (między Płockiem, Wyszogrodem i Ciechanowem) oraz nad środkowym Bugiem i Krzną. Z teryt. M. osadnictwo ekspandowało na wschód, na Podlasie, gdzie nastąpił styk z kolonizacją rus. oraz w międzyrzecze Narwi i dolnego Bugu.
Ukształtowanie się plem. Mazowszan przez konsolidację drobnych plemion następowało od IX w. (Mazowszan nie wymienia tzw.-> Geograf Bawarski) Ok. 900 r. powstał na M. system grodów, świadczący o tworzeniu się lokalnych ośr. władzy. Ten proces zakończył się zapewne po włączeniu M. do państwa wczesnopiastowskiego w I poł. X w.
W XI w. M. tworzyło odrębną prowincję. W I poł. XI w. znalazło się pod rządami ->Mięcława. Od 1138 r. stanowiło jedno z księstw dzielnicowych ze stolicą w -> Płocku.
W 1075 r. powstało w Płocku odrębne bpstwo, obejmujące całe M. z wyjątkiem południa (archidiakonat czerski wchodził w skład diecezji poznańskiej)
Wczesna Słowiańszczyzna. Przewodnik po dziejach i literaturze przedmiotu. Tom 1
Dodaj komentarz