W końcu 1874 roku, jednocześnie w wielu miejscach rozpoczęto prace budowlane. Linia dzieliła się na 8 odcinków, posiadała 26 stacji drugiej, trzeciej i czwartej klasy, w tym 4 stacje główne. Wybudowano dworce, nasypy, przekopy oraz 189 mostów i przepustów. Dziennie było zatrudnionych nawet do 25 tysięcy robotników. Łączna długość linii kolejowej z Mławy do Kowla wynosiła 433 wiorsty, a z odgałęzieniem z Dęblina do łukowa liczyła 491 wiorst, tj. ok 524 km ( 1 wiorsta =1066,78 m)
W sierpniu 1877 r. Gazeta Lubelska pisała: „Dzień jutrzejszy jest nader ważnym, pierwszorzędne znaczenie mającym momentem w historii rozwoju ekonomii krajowej. Jak Wisła, pani rzek naszych, przybierając z obu brzegów drobne strumienie, rzeczułki i rzeki unosiła do Bałtyku zboże z tak zwanego niegdyś spichrza Europy, tak dzisiaj droga żelazna w pobliżu jej nurtów biegnąca i od jej nazwiska swym mianem opatrzona, z rozlicznych traktów i dróg zbierać będzie płody i produkta, aby je wyprawić na rynki i targowiska handlowe. Droga nadwiślańska (…) to największa arteria komunikacyjna, to droga ze wschodu na zachód, największy łącznik Morza Czarnego z Bałtykiem. W dziejach prowincji naszej otwarcie drogi żelaznej epokę stanowi.”
Kolej Nadwiślańska była linią tranzytową o bardzo dużym znaczeniu militarnym i gospodarczym. Szerokotorowa kolej o standardzie rosyjskim (szerokość 1524 mm) przebiegała wzdłuż przypuszczalnej linii frontu i łączyła ze sobą najważniejsze twierdze rosyjskie na terenie Królestwa Polskiego: Warszawę, Nowogieorgijewsk (Modlin) oraz Iwangorod (Dęblin) Kolej pozwalała na szybki transport wojska, amunicji i sprzętu.
Droga Żelazna Nadwiślańska została uroczyście oddana do użytku dnia 17 (29) sierpnia 1877 roku po prawie trzech latach budowy.
Pierwszy rozkład jazdy przewidywał przebycie odległości z Lublina do Warszawy w niecałe 7 godzin. Szybkość pociągu osobowego wynosiła 35 wiorst na godzinę (około 37 km na godzinę). Szybkość pociągu towarowo-osobowego wynosiła 30 wiorst na godzinę. Koszt podróży na tej trasie wynosił: w III klasie – 2 ruble 4 kopiejki, w II klasie – 3 ruble 67 kopiejek, a w I klasie – 4 ruble 89 kopiejek.
Redaktor tygodnika „Kłosy (1877) informował: „Droga Żelazna Nadwiślańska, na której ruch rozpoczął się przed dwoma zaledwie miesiącami, przebiega kraj nasz z północo-zachodu, ku południo-wschodowi, od Lublina zaś do Kowla ma kierunek prawie z zachodu na wschód. Wisły dotyka ona w czterech punktach: pod Nową Aleksandryą (Puławami), Iwangrodem (Dęblinem), Warszawą i Nowym-Dworem. Jest ona z dróg królestwa największa, obekmuje bowiem wiorst 491. Z Mławy do Pragi wymierza wiorst 126, do Iwangrodu 215, do Lublina 282, do Kowla 433. Stacye na niej są następujące: Mława, Konopki, Ciechanów, Gąsocin, Nasielsk, Nowy-Dwór, Jabłonna, Praga, Otwock, Pilawa, Sobolew, Iwangród (Iwangorod, przyp. red.), Nowa Aleksandrya (Puławy), Miłosin (Miłocin, przyp. red.), Mińkowiec, Trawniki, Rejowiec, Chełm, Dorohusk, Lubomla, Maciów, Kowel. Na odnodze zaś z Dęblina do Łukowa (długiej na wiorst 58) – Rososz i Krzywda. Główne stacye są: Mława, Praga, Lublin i Kowel.
W lipcu 1897 roku – zgodnie z koncesją po 20 latach – prywatna Droga Żelazna Nadwiślańska została upaństwowiona. W myśl rozporządzeń władz rosyjskich Kolej Terespolska, Iwangorodzko-Dąbrowska, Siedlecko-Modlińska i Brzesko-Chełmska zostały połączone z Drogą Żelazną Nadwiślańską, a w 1898 roku otrzymały wspólną nazwę Nadwiślańskie Skarbowe Drogi Żelazne.
Tekst i zdjęcie „Karty geograficznej…” pochodzi z – Andriollówka Droga Żelazna Nadwiślańska Nr 26; zdjęcie lokomotywy z lat 1800 – 1850 ze zbiorów Biblioteki Narodowej.
Wiek, Gazeta Polityczna, Literacka i Spółeczna ze stycznia 1867 roku zamieściła następujące informacje o postępie prac i planach związanych z budową Kolei w naszej najbliższej okolicy:
Za Gazetą Warszawską z 18 (30) sierpnia 1877 informujemy o otwarciu ruchu pociągów pasażerskich i towarowych oraz o rozkładzie:
Stacje, odległości, ceny biletów i przewozu bagażu
1905 (Wiek, Gazeta Polityczna, Literacka i Spółeczna):
.
Dodaj komentarz