11 lipca Kościół wspomina św. Benedykta, opata i patrona Europy.
Przypominamy, że to duchowi synowie św. Benedykta przynieśli wiarę chrześcijańską na ziemię stupską oraz to, że patron parafii św. Wojciech też był benedyktynem.
Benedykt urodził się w Nursji we Włoszech około roku 480. Kształcił się w Rzymie, lecz idąc za głosem łaski udał się do Subiaco i tam prowadził życie pustelnicze. Wnet wokół niego zaczęli się gromadzić uczniowie. Przeniósł się na Monte Cassino, gdzie założył sławne opactwo i napisałRegułę, która rozpowszechniła się w całej Europie i wysłużyła mu tytuł patriarchy mnichów Zachodu. Zmarł w swoim klasztorze 21 marca 547 roku. Papież Paweł VI ogłosił go patronem Europy.
Więcej informacji o św. Benedykcie z Nursji
Benedyktyni z Polsce – Mogilno
Zgromadzenie zakonne benedyktynów założone zostało w 529 r. W swojej regule mnisi kładli nacisk na modlitwę oraz pracę umysłową i fizyczną. Przyczynili się do rozwoju budownictwa sakralnego, piśmiennictwa (przepisywanie ksiąg), rzemiosła artystycznego (iluminiatorstwo) oraz szpitali. Do Polski dotarli w XI w.
Klasztor benedyktynów w Mogilnie należał do najstarszych klasztorów w Polsce. Jego początki wiążą się z fundacją Bolesława Szczodrego, dokonaną po 1065 r. Na czele opactwa stał opat, a konwentowi przewodził przeor. Wg dokumentu fundacyjnego uposażenie klasztoru składało się z 24 wsi w Wielkopolsce i na Kujawach, 3 kościołów, 7 wsi, 10 grodów na Mazowszu, myta na Skrze, Bugu, Narwi i Wiśle. Konwent miał sprawować funkcje misyjne. W XIII w. uzyskał immunitet prawny i gospodarczy. Umożliwiło to lokację wsi klasztoru i miasta Mogilna (1398 r.) na prawie niemieckim. W 1414 r. klasztor uzyskał wójtostwo mogileńskie, a w 1426 r. patronat nad drewnianym kościołem św. Jakuba. W XVI w. w jego miejsce wzniesiono murowany kościół w stylu gotyckim, konsekrowany w 1592 r. Przebudowa romańskich budynków klasztoru i klasztornego kościoła św. Jana trwała do XVI w. Klasztor nie prowadził szkoły parafialnej. Biblioteka klasztorna w 1824 r. liczyła 608 tomów. W pierwszych dziesięcioleciach XVIII w. klasztor znacznie zubożał. W 1773 r. władze pruskie sekularyzowały Mogilno i skonfiskowały dobra ziemskie należące do klasztoru. W 1833 r. konwent mogileński został rozwiązany. Budynki poklasztorne przeznaczono na mieszkania dla wikariuszy i na szkoły, a kościół św. Jana w 1867 r. stał się kościołem parafialnym.
źródło informacji – AP w Bydgoszczy
Nasza parafia należy do najstarszych ośrodków życia kościelnego na terytorium północnego Mazowsza a jej geneza wiążę się z akcją chrystianizacyjną prowadzoną na tym terenie przez zakon benedyktynów, której pozostałością była kaplica grodowa pod wezwaniem św. Wojciecha, początkami sięgająca zapewne XI/XII wieku. Funkcjonowanie wspomnianej kaplicy związane było z wczesnośredniowiecznym grodem książęcym (Stołpsko), wymienionym w tzw. falsyfikacie mogileńskim z około 1065 r. Ponieważ dla najstarszych parafii, powstałej w 1075 r., diecezji płockiej nie posiadamy żadnych dokumentów erekcyjnych, można się tylko domyślać, że pierwotne terytorium podległe kaplicy grodowej w Stupsku było dość obszerne i obejmowało ono całość lub znaczną część obszaru powstałych później sąsiednich parafii, tj. Wyszyn, Szydłowa, Żmijewa, Lekowa i Żurominka.
źródło – Leszek Zygner, Z dziejów parafii w Stupsku
Przypominamy, że benedyktynem był także św. Wojciech, patron naszej parafii
Wojciech postanowił udać się pieszo z bratem Radzimem do Ziemi Świętej jako pielgrzym. Kiedy po drodze znalazł się na Monte Cassino, tamtejsi mnisi chcieli go zatrzymać u siebie, aby wyświęcał ich kościoły i mnichów na kapłanów. Byli bowiem wtedy w zatargu z miejscowym biskupem. Wojciech jednak nie zgodził się na to. Udał się dalej na południe do Gaety. W pobliżu miasta zatrzymał się i spotkał się ze słynnym mnichem bazyliańskim, św. Nilem. Ten poradził mu, aby wstąpił do benedyktynów w Rzymie. Tak też św. Wojciech uczynił. Przyjął go w opactwie świętych Bonifacego i Aleksego na Awentynie jego przełożony, Leon. Wraz ze swoim bratem, bł. Radzimem, w Wielką Sobotę w roku 990 Wojciech złożył profesję zakonną. Jego żywoty podają, że z wielką pokorą wypełniał wszystkie obowiązki zakonne, jakby od dawna był jednym z mnichów. W tym czasie w rządach diecezją praską zastępował go biskup Miśni, Falkold. W charakterze mnicha Wojciech przebywał w Rzymie w latach 989-992 (w wieku 33-36 lat).
W 992 r. zmarł Falkold. Czesi udali się do metropolity w Moguncji, aby zmusić Wojciecha do powrotu. Ten natychmiast przez posłów wysłał dwa listy: do Wojciecha i do papieża. Papież zwołał synod i po naradzie nakazał Wojciechowi wracać do Pragi. Po trzech i pół roku Wojciech opuścił klasztor, zabrał ze sobą kilkunastu zakonników z opactwa i założył nowy klasztor w Brzewnowie pod Pragą.
(fragment życiorysu Świętego ze strony brewiarz.pl)
Relikwie św. Wojciecha i świece z symbolem benedyktyńskim, wyraz pamięci i wdzięczności za wiarę – poniżej zdjęcie z uroczystości wprowadzenia relikwi św. Wojciecha do Stupska
(zdjęcie Agnieszka Otłowska Gość Niedzielny)
Dodaj komentarz