14 listopada 1806 roku generał Jan Henryk Dąbrowski wydał rozkaz powołania Armii Księstwa Warszawskiego.
Generał Dąbrowski wydał rozkaz do „bywszego wojska polskiego”, czyli żołnierzy i oficerów służących w armii Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Do Armii Księstwa Warszawskiego wstępowali żołnierze dwóch Legii Północnych oraz resztek Legionów Polskich.
Do organizowanego wojska polskiego wstępowała głównie młodzież szlachecka i mieszczańska. Z czasem w armii pojawili się dezerterzy z armii zaborczych.
O ile weterani posiadali wojskowe doświadczenie, to nowi rekruci korzystali na fali euforii. Dzięki temu wielu z nich, pomimo braku kwalifikacji, od razu awansowano na oficerów i podoficerów.
Kolejnym istotnym dla powstania Armii Księstwa Warszawskiego generała Dąbrowskiego był ten z 16 listopada 1806 roku o poborze rekruta. Obowiązywała staropolska zasada: jeden rekrut pieszy z 10 dymów, a jeden rekrut konny z 45 dymów.
Umundurowanie wojsk Księstwa Warszawskiego oparte było na wzorach zaborców, jak i wojsk napoleońskich. Nie zapomniano jednak o tradycyjnych elementach polskiej wojskowości przedrozbiorowej. Elementem narodowym wyróżniającym żołnierzy części formacji (fizylierów, woltyżerów, ułanów i szwoleżerów) była czapka rogatywka.
Do 1809 roku liczebność Armii Księstwa Warszawskiego, która przeszła chrzest bojowy w wojnie z Austrią, wynosiła ponad 30 tysięcy żołnierzy.
Źródło: wikipedia
W szeregach Armii był m.in Maciej Mosakowski – gdy w Mosakach Ruklach urodziła się mu córka Bogumiła (31 lipca 1809 roku) zgłaszający urodzenie jego brat Jan oświadczył, że Dziecię to spłodzone jest z urodzonych Macieia Mosakowskiego maiącego lat dwadzieścia sześć, Żołnierza w Polskim Woysku zostającego i Zuzanny z Chotkowskich, dwadzieścia siedm lat maiącej, jego małżonki
Źródło: akta parafii Krasne 1809
#praprapradziadek
Dodaj komentarz